شمعدانی سرده ای متشکل از بیش از 400 نوع گیاه گلدار است . این گل های دوست داشتنی در تمام مناطق معتدل جهان یافت میشود  ، اما بیشتر در منطقه مدیترانه شرقی رشد می کنند. بیشتر گل شمعدانی ها به خاطر گل های زیبایشان مورد توجه قرار می گیرند، اما بسیاری از آنها به ویژه به خاطر رایحه های معطرشان در عطر سازی لستفاده . برخی از شمعدانی های معطر عبارتند از شمعدانی با رایحه پرتقال، سیب، گل رز و نعناع. رنگ شکوفه‌های آن‌ها ممکن است از قرمز، صورتی، سرخابی و بنفش تا بنفش متفاوت باشد، اما گل‌های سفید رنگ و ماهی سالمون رایج‌ترین آنها هستند.

شمعدانی یا Pelargonium graveolens بومی آفریقای جنوبی است که در حدود سال 1690 به اروپا معرفی شده است. نام گونه graveolens از زبان لاتین گرفته شده و به معنای خوشبو است. نام انگلیسی cranesbill به ویژگی فیزیکی برخی از گونه‌های شمعدانی اشاره دارد که دارای گردن خراش ساقه گل یا سر دانه‌های سیاه رنگ شبیه منقار جرثقیل هستند.

این گل عمدتاً در جزایر ریونیون و ماداگاسکار در مصر و چین کشت می شود. چین و ماداگاسکار از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند زیرا ژرمانیوم‌های نوع بوربون را پرورش می‌دهند که با ارزش‌ترین اسانس بوربن از آن استخراج می‌شود. مشخصه این روغن بوی سبز غنی و ماندگاری نعناع میوه ای با لمس ظریف گل رز است.

طبق یک افسانه قدیمی مسلمانان، شمعدانی اولین بار زمانی رشد کرد که حضرت محمد پیراهن خود را به گیاهی آویزان کرد تا در آفتاب خشک شود. وقتی دوباره آمد تا آن را بردارد، دید که با گلهای خوشبو رنگارنگ پوشیده شده بود. از دوران باستان، نمادگرایی گل بخش مهمی از همه فرهنگ ها بوده است. رنگ شکوفه شمعدانی ویژگی های نمادین و حتی جادویی این گیاهان را تعیین می کند. مردم نیوانگلند معتقد بودند که مارها به مکان هایی که شمعدانی های وحشی رشد می کنند نزدیک نمی شوند. به همین ترتیب، اگر شکوفه رو به پایین باشد، گل هشدار می دهد که شما در گذشته گیر کرده اید و یادآوری مداوم آینده شما را می دزدد. گل های صورتی شمعدانی در طلسم های عشق استفاده می شود، در حالی که شمعدانی های قرمز معمولاً در گلدانی نزدیک کلبه جادوگر رشد می کنند.

شمعدانی قرن ها به جادوی خود ادامه می دهد و یکی از مهم ترین مواد اولیه در عطرسازی است. روغن شمعدانی که از تقطیر برگ‌ها با بخار آب به دست می‌آید، کاربردهای گسترده‌ای دارد - از محصولات مراقبت از بدن گرفته تا عطرهای پیشرفته. بسته به منطقه کشت که در آن گیاه رشد می کند، روغن شمعدانی می تواند خواص مختلفی داشته باشد. یونیون یا بوربون، الجزایری، مراکشی و فرانسوی با ارزش ترین انواع روغن شمعدانی هستند، اما خواص بویایی فردی آنها به طور گسترده ای متفاوت است. محبوب ترین آنها، روغن بوربون، با بوی سبز غنی و ماندگاری میوه ای-نعناع با رایحه ی معطر گل رز مشخص می شود. از طرف دیگر، انواع فرانسوی، گلی‌تر هستند و دارای بالاترین بوی گلگون هستند.

شمعدانی معمولاً در انواع مختلف ادکلن ها، فوجرها، عطرهای گیاهی و گلی و همچنین در ترکیبات نوع چیپرس استفاده می شود. شمعدانی مطلق از تقطیر اندام های هوایی گیاه به دست می آید. به صورت مایعی به رنگ زیتونی تا سبز با بوی سبز تند و علفی و ته رنگ شیرین نعنایی-رز به نظر می رسد.

اسانس شمعدانی دارای بسیاری از خواص مشابه اسانس گل رز است. علاوه بر این، شمعدانی اغلب با اسانس گل رز اشتباه گرفته می شود و اغلب به دلیل خواص گل رز مانند آن استفاده می شود زیرا می توان آن را با قیمت بسیار کمتری به دست آورد.