ROHA SHOP

این مشک رو خب در محیط آزمایشگاه تولید میکنن. سه دسته داره. شامل نیترو. پلی سایکلیک و ماکروسایکلیک. اولی و دومی استفاده نمیشن یا ممنوع شدن. و ناچارا باید ماکرولیک استفاده بشه. مشکل اما اینجاست که کمتر از نیمی از مردم توانایی تشخیص مشک ماکرولیک رو دارن. برای همین عطارها مجبورا از ترکیبی از این مشک ها با مشک های فلاوری استقاده کنن. در توصیف بوش میشه گفت: شفاف. تمیز. شیرین. میلکی یا خامه ای . سبک. لایت و روشن و تا حدی پودری . نمیشه یه رفرنس براشون معرفی کرد. چرا که عطارها معمولا ترکیبی از مشک سنتتیک و فلاوری رو با هم استفاده میکنن و وجه های مختلفی از اون رو به نمایش میزارن. سر آمدشون: سیلور ماسک نازومتو هستش که کاملا حس روشن و نرم اما فلزی و سبکی داره . پیور دیستنس وایت همچنین از بهترین نمونه های مشک سنتتیک در دنیاست.  که رزی و چوبیه. جادور وویل از دیور هم از نمونه های موفق مشک سنتتیک بشمار میرود. مشک سیاه رو همون مشک حیوانی و مثلا مشک ختن میدونن. و به مشک سنتتیک هم مشک سفید میگن. اما این اشتباهه. تعریف واژه ی سفید در زبان تخصصی عطرسازی مشخصه. بلانش یا وایت یا سفید در عطرسازی اشاره به وایت فلاور یا گاها صابونی و آلدهیدی داره. برای اصطلاح تمیز در عطرسازی از واژه ی وایت استفاده نمیشه. بلکه از کلین clean استفاده میشه. پس اصطلاح وایت ماسک برای مشک سنتتیک غلطه . به نظرم باید مشک گروه اول رو مشک حیوانی نامید. مشک سنتتیک رو مشک سیلور(که اشاره ای به فلزی بودن طعم، صنعتی بودن و روشن و لایت بودنش داره) نامید. و مشک حاصل از سنبل وحشی یا کرفس وحشی رو مشک سفید نامید. و امبرته هم مشخصه و به مشک پنیرکی ارجاع داره.